Wanneer gaan we nou precies naar huis?

Hoognodig moeten we weer eens wat was laten doen. Vooral Eric is door zijn t-shirts heen dus hij gaat tellen en zegt: "donderdag de 14e gaan we naar huis, dus ik ga terugtellen hoeveel shirts ik nog nodig heb". "Nee", roepen Michelle en ik in koor "we gaan woensdag de 13e naar huis". "Nee" roept Eric weer "op donderdag". En zo begint een discussie over en weer. Rowin houdt wijselijk zijn mond en kruipt achter zijn iPod. Eric zoekt in zijn mail en laat zien dat de vliegtickets inderdaad op donderdag de 14e staan. Volgens hem is dat logisch omdat we pas 's avonds op Dusseldorf landen. Maar ja, wij meisjes zijn niet zo goed in 'logisch' nadenken. Nou dan hebben we een probleem(pje), want het hotel in Bangkok is maar t/m de 13e geboekt. Eigenlijk niet echt een probleem, want er zijn hotels zat. Zelfs waar je zo naar de balie kan lopen en op de bonnefooi in kan checken. Maar het geeft wel even wat onrust in onze planning die (dachten we) goed in ons hoofd zat. Aangezien we al aardig wat keren verkast zijn, geloven we niet dat we daar de laatste nacht nog een keer zin in hebben. En een extra dag in Bangkok ga je niet verkwisten met verkassen en het risico lopen dat je urenlang met je bagage opgezadeld zit. We gaan maar proberen het hotel waar we op het laatst slapen nog met 1 nachtje te verlengen. Als we eruit zijn, gieren we van de lach. Weer een gevolg van de hectische tijd voor onze vakantie waarbij we ons huis leeg hebben gehaald en gebivakeerd hebben bij onze ouders. Qua planning zat alles goed in elkaar, qua voorbereiding toch een stuk minder!

We brengen onze vieze kleding bij een vrouw in een winkeltje om de hoek die 4 kilo wast voor nog geen 5 euro. Zijn onze moeders toch een stuk duurder!

Het waait hard en het is bewolkt. Toch is de zon erg sterk dus gaan we onder de palmen op bedden aan het strand liggen. Opeens denken Michelle en ik een drenkeling in zee te zien. Het gekke is dat het iedere keer ondergaat en gelijk weer boven komt. Ook drijft het snel voorbij. We maken een foto en zoomen in. Gelukkig ... het is maar een kokosnoot!

Later gaan we naar het zwembad omdat Rowin liever daar zwemt dan in zee. Het is inderdaad een heel lekker bad en een hele tijd zijn wij er alleen. Weer zo'n prachtig zwembad tussen allerlei soorten palmbomen en struiken met mooie bloemen.

We eten bij het hotel, maar pechvogel Rowin krijgt voor de zoveelste keer deze vakantie iets anders dan hij besteld heeft. Al weten wij zeker dat het goed aan de ober is doorgegeven, jammergenoeg heeft niet iedereen het geluk gehad vroeger goed lezen en schrijven te leren. Helaas snapt Rowin dat niet: "Moeten ze maar een ander baantje gaan zoeken!".

Overvaren naar Koh Samui

's Morgens na het ontbijt worden we om 10.00 uur opgehaald door een taxi die ons naar de pier brengt. We hebben het er nog over hoe stipt men hier is met afspraken maken. Het viel ons twee jaar geleden al op en weer komen ze eerder te vroeg dan te laat. Dus om 9.40 uur staat de taxichauffeur al te wachten. Samen met een Belgisch jong stel komen we een half uurtje later aan bij de haven. Dat 'stipte' geldt vooral voor hotelpersoneel, taxichauffeurs, etc. maar vooral niet voor de boten! Die kijken niet op een half uurtje of meer. Met de boot van 11.00 uur (lees 11.30 uur) varen we in slechts 20 minuten naar Koh Samui. De zee gaat best te keer en zo ook de boot. Het is een catamaran en gek genoeg merk je er dan niet zoveel van. Of zou de Primatour alweer zorgen voor een perfecte overtocht. Zou trouwens wel knap zijn als we al in 20 min zeeziek zouden worden.

In de haven is het ook hier weer een gekkenhuis. We zoeken onze taxi maar volgens een dametje hadden we de voucher, die we bij ons hotel kregen, ergens om moeten ruilen. Ja, ze zijn hier nog dol op papieren bonnetjes. Maar goed na enig aandringen hebben we zelfs een privetaxi naar ons hotel: Koh Samui resort. Klinkt fantastisch en dat is het ook, maar het hele resort bestaat uit maar 20 huisjes. De kamers zijn in traditionele Thaise stijl en de bedden zijn werkelijk prachtig opgemaakt. Handdoeken in zwaan-vorm met allemaal verse bloemen op bed en in de badkamer. Man, man, man, het lijkt wel een Honeymoon! Mede door de bloemen ruikt het heerlijk. We lunchen in het restaurantje van het resort met een adembenemend uitzicht op zee en op Koh Pha Ngang.

Eigenlijk zijn we allemaal best moe dus voor het eerst deze vakantie doen we een middagdut. 's Avonds lopen we naar de doorgaande weg maar omdat het geregend heeft, liggen er grote plassen en is het blubberig. Langs de weg hebben we al gauw een Songthaew te pakken. Een soort pickup waarop ze twee banken met een overkapping hebben gemaakt. Het grappige van deze taxi's is dat ze iedereen mee willen nemen die maar wil. Lekker verdienen natuurlijk, maar op een gegeven moment zit je aardig klem. Omdat we helemaal niet weten waar we heen moeten, kloppen we op het raampje als we wat winkels zien. De BigC is onze favoriete supermarkt, daar zijn altijd leuke andere winkels en restaurants bij. We eten wat en kijken rond waarna we met een taxi terug gaan naar ons hotel. Dit keer is de chauffeur met zijn eigen prive-auto die waarschijnlijk in de avonduurtjes hiermee wat bijverdiend. Ach wat maakt het uit, het is een mooie auto en hij rijdt voorzichtig.

Je bent hier erg afhankelijk van taxi's en een enkele reis is al gauw een tientje. Donderdag en vrijdag gaan we hier toch nog even voor 70 euro een autootje huren. De rondweg op Koh Samui is ca. 50 km en zo zijn we van plan het hele eiland te bekijken!

Een dag bij het zwembad bij Havana Beach Resort

Wij zijn best wel erg verbrand. Echt balen want we hebben zoveel zonnebrand bij ons met een hoge factor. Dus op naar het zwembad omdat daar parasols staan en bedden onder een afdakje. Dat missen ze hier wel op het strand dus heel weinig schaduwplekken. Bij het zwembad kom je niet echt tot rust. Hier zitten bijna alleen maar Nederlandse kinderen. Wel heel leuk voor Rowin die is het water niet uit te krijgen. Maar wat een gegil en gespatter. Ik kan me niet eens concentreren om een boekje te lezen. Ha ha ik word oud. Alhoewel, Michelle ergert zich er ook aan. Vooral twee vervelende knulletjes die lopen te treiteren. Alsof ze expres de bal mis gooien zodat de spetters over ons heen vliegen. Gewoon negeren en anders soppen we ze dadelijk gewoon onder ;-)

Weeronline gaf een slecht cijfer voor vandaag maar wat een onzin. Heel de dag schijnt de zon en het is flink warm. Tegen het eind van de middag wordt het wel bewolkter maar nog steeds zou je willen dat wij in Nederland zo 3 maanden zomer hebben. Maar dan om ca. 16.30 uur wordt het grijzer en grijzer en niet veel later komt het met bakken uit de lucht. Rowin zwemt lekker door. Michelle en ik doen alsof er niets aan de hand is en lopen in het dorpje naar de 7Eleven. En dat zonder paraplu, dus we komen aan als verzopen katten. Eerst maar even mijn kleding uitknijpen voordat ik de winkel in stap. Op de terugweg wordt het alweer wat droger. Heerlijk hoor zo'n tropische regenbui en echt afkoelen doet het ook niet!

's Avonds eten we echt op het strand! Deze tafels zijn favoriet en het lukt niet altijd om hier een plekje te krijgen. Vanavond wel en we genieten weer van een heerlijk diner. Michelle gaat nu voor de Chicken Tikka Masala en wij voor Thais eten. Zelfs Rowin kiest voor fried rice with egg. Zou hij de pizza, patat en kipnuggets toch een keer zat worden?

Aan de bar nemen we nog een afzakkertje. Ik ga voor een Tequila Sunrise en Michelle voor een Mocktail (zonder alcohol). Het is een heel mooi resort. Voor Thaise begrippen niet heel goedkoop en dat merk je ook wel aan de soort mensen hier. Veelal hoogopgeleide, goedverdienende Nederlanders. Niks mis mee, als ze maar niet zo uit de hoogte doen. Helaas zijn de meeste wel zo en groeten je niet eens. Op natuurlijk het Brabants/Fries gezin na, die zijn erg gezellig. Hopelijk is het volgende resort wat gemoedelijker.

Dag aan het strand van Thon Nai Pan Yai

Nou dat valt niet tegen bij daglicht, het strand is werkelijk prachtig! Het zand is zo mooi wit met aan de zijkant mooie hoge palmbomen. En dan de zee ... wat een kleuren.

Na het ontbijtbuffet zetten we onder de bomen een paar strandstoelen in de schaduw en gaan deze dag eens heerlijk relaxen. Een paar tijdschriften en wat te drinken erbij dan moet het wel gaan lukken. Rowin wil natuurlijk wel dat we mee gaan zwemmen in de zee. Zelf ben ik er niet zo met te begeven tussen vissen, krabben en ander zeegedierte. Maar de temperatuur van het water is heerlijk. Later lopen Rowin en ik langs de waterkant om te baai te verkennen. Mijn collega (een echte Azie-fanaat) tipte dit strand als een van Thailands mooiste. Ik moet hem daarin gelijk geven, het is hier fantastisch.

We raken aan de praat met een Brabantse die met een Fries is getrouwd. Ze hebben een dochter van 8 en een zoon van 10 jaar. Zodra Rowin hem ontmoet heeft bij het zwembad zijn ze dikke maatjes. We kletsen wellicht wel iets teveel want hoewel we denken goed ingesmeerd te zijn, verbranden we toch. Michelle haar benen, Eric zijn gezicht en ik mijn rug. Dom, dom, we moeten natuurlijk wel op blijven letten.

's Avonds eten we bij 'ons' restaurant Indisch. De eigenaar is geboren in Thailand maar zijn ouders komen uit India. Op zijn advies eten we Chicken Tikka Masala met Naan (brood) en dat smaakt zalig. Alhoewel het een rustige dag was zijn we toch erg moe en gaan op tijd naar bed. Komt vast door het zwemmen en de warmte. Of komt de 'verhuis'-moeheid er nog uit?

Op naar Koh Pha Ngan

Voor het ontbijt kunnen we niet zo gauw wat vinden. We hebben ook geen trek om heel uitgebreid te eten dus stoppen we maar bij de supermarkt waar een bakkerij bij zit. Hier halen we heerlijk verse stokbrood en kaas. Met wat melk erbij en koffie van het barretje er tegenover ontbijten we prima.

We moeten ruim tweehonderd kilometer rijden naar Surat Thani Airport om de auto weer in te leveren. Al klinkt het voor sommigen best wel vreemd om hier een auto te huren, wij kunnen het echt iedereen aanraden. Uiteraard moet je wel links willen rijden (en sturen) maar als je geen fratsen uithaalt en goed op blijft letten is het heel goed te doen. Het geeft je ook een enorme vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. En het scheelt veel om niet voor elk ritje een taxi te moeten huren.

Het grootste gedeelte rijden we op een 4 baans snelweg waarbij we de tegenliggers niet zien. Tussen de banen in zit een brede strook met palmbomen. Het is een mooie strakke weg die op een gegeven moment best saai wordt maar het schiet wel lekker op!

We stoppen nog bij een 7Eleven voor drinken, snoepje en een tosti (vooral de laatste is Rowin zijn favoriet) en brengen de auto terug. Helaas is de bus net weg die je kunt boeken om bij de ferry te komen. Natuurlijk willen die allerliefste Thai je wel helpen. De volgende bus gaat pas 4 uur later, maar voor een paar Bath meer kunnen we een prive-taxi nemen. Eigenlijk geloof ik niets van het hele verhaal, maar we gaan toch maar op het voorstel in. Het is 12.00 uur en volgens de 'verkoopkwebbel' kunnen we 15.00 uur op het strand liggen!

Inderdaad hebben we een grote taxi voor ons alleen met dit keer best een aardige chauffeur. Als hij eenmaal haast gaat maken, breekt het zweet ons uit. Hij haalt de achterlijkste inhaalmanoeuvres uit waarbij we auto's en vrachtauto's recht op ons af zien komen. Zelfs een keer gaat hij zo hard over een viaduct dat we met zijndrieën los komen van de achterbank. O, o, wat missen we nu al onze huurauto. Het blijkt dat de chauffeur niet helemaal heeft begrepen welke boot we moeten hebben. Bij de ferry rent hij heen en weer en zegt dat we ons moeten haasten om te boot te halen. Als we bijna ingecheckt hebben zitten we bijna op de (langzame) boot naar Koh Samui maar we moeten naar Koh Pha Ngan! Dus terug naar de balie en nu wel de juiste tickets. We hebben gekozen voor de snelle boot, maar zo heel snel vaart die nu ook weer niet. Na ruim anderhalf uur maken we een tussenstop op Koh Samui en pas rond 16.30 uur meren we af op Koh Pha Nang. Opeens hoort Michelle haar naam! Het is een lerares van het Grafisch Lyceum. Je kan met Michelle ook nergens komen want 2 jaar geleden kwam ze ook al meisje met haar familie tegen uit ons dorp!

Bij de parkeerplaats is het chaosch van jewelste. Mannen en vrouwen roepen dat we mee moeten komen voor een taxi. Als je dan meeloopt, kun je niet mee want je had moeten reserveren Opeens wil een man ons wel meenemen maar er zitten al 10 passagiers in zijn taxi. No way, we zijn geen kuddedieren. We besluiten om eerst maar wat te gaan eten, dan zien we later wel hoe we bij ons hotel komen. De man geeft nog een sneer dat het dan moeilijker wordt of zelfs duurder. Ach we zijn al wat meer ervaren en we laten ons niet gek maken. We vallen neer op een terrasje met een Duitse keuken en laten ons een baquette met plakjes braadworst heerlijk smaken. Zelfs de spaghetti van de kinderen is erg lekker. Al diverse keren wenkt een vrouw naar ons en vraagt of we een taxi nodig hebben. Ja hoor dat willen we wel maar eerst eten we even op ons gemak. Uiteindelijk hebben we een prima taxi alleen voor ons vieren voor dezelfde prijs. Het is nog een half uur rijden naar ons hotel Havana Beach Resort en we moeten een flinke klim over een berg maken. Als we bij het hotel aankomen is het al schemerig. (Zie je wel, die dame op het vliegveld met 15.00 uur lig je op het strand!).Dus hup, de spullen de kamer in en nog even een duik nemen in het zwembad. Het is een mooi resort met een restaurant en bar aan en zelfs op het strand. We eten daar nog een klein hapje en het ziet er betoverend uit met al de lichtjes in de baai. Ik ben nu al nieuwsgierig hoe het er hier uitziet met daglicht!

Michelle is jarig - Sweet16

Natuurlijk als eerste Michelle wakker gezongen. Ik denk niet dat het echt mooi klonk maar leuk was het wel. We versieren haar met een bril met kaarsjes, een sjerp en we blazen ballonnen op met lampjes erin. We hebben nog wat kleine kadootjes voor haar. Een mooie roze toilettas van Victoria Secret en Rowin heeft nog een mooie Rayban zonnebril voor haar.

Aangezien er bijna niemand anders hier in het resort overnacht verwachten we niet echt een vers ontbijt. We proberen het wel bij de Mc. Nou de Egg McMuffin, aardappelkoekje, jus d'orange en thee smaken prima.

We rijden naar de Tiger Cave Tempel (Wat Tham Suea) in Krabi. Op een berg staat een enorme gouden boeddha. Een probleem: je moet eerst 1237 treden beklimmen om boven te komen. Het is slechts 36 graden en de trap ziet er niet echt comfortabel uit. Hoewel het zeer tegen onze zin in is, besluiten we toch om het niet te doen. We lopen wat beneden rond en hier is ook heel veel te zien. We planten een vlaggetje met een donatie bij een non. Als dank bindt ze ons een armbandje om. Onder de rotsen is een tempel waar monniken bidden en mensen hen allerlei giften geven. Hier staan veel boeddha's en afbeeldingen van tijgers. Het is niet de allermooiste tempel die we ooit gezien hebben, maar er heerst zo'n fijne relaxte sfeer. Buiten zitten veel (brutale) aapjes waarvoor je je spullen goed in de gaten moet houden. Op een gegeven moment gooit een jonge vrouw een hele lading bananen bij ze neer. Alle aapjes die niet echt opvielen tussen de rotsen komen tevoorschijn. We hebben nog nooit zo snel bananen gepeld zien worden. Eric en Rowin gaan een trap op maar ons is niet duidelijk waar het naar toe leidt. Een Engels stel dat net naar beneden komt, vertelt dat het echt de moeite waard is. Nou Michelle kom op daar gaan we! Het is goed te doen al is het bloedheet. Eenmaal boven moet je ongeveer de helft van de hoogte weer naar beneden en kom je in een ruimte terecht tussen de bergwanden in. Hier is een heuse jungle met enorm hoge bomen en allerlei planten. Via een route komen we bij een groot boeddhabeeld, lopen we langs primitieve huisjes waar de monniken verblijven, gaan we een stukje 2 grotten in en maken we een rondje door de jungle. We zien spinnen zo groot als mijn hand en horen de mooiste en vreemdste dierengeluiden. Eentje lijkt net op een cirkelzaag! Ook zien we een grote duizendpoot. Een laatste stuk is erg nat en modderig wat niet ten goede komt aan de nieuwe witte gympies van Michelle. Zo hebben we toch nog ons stukje jungle gehad die we misten in Khao Sok toen het zo regende!

Weer beneden lopen we nog langs een Chinese tempel waar de kinderen wierook branden en Michelle een gelukskaars brandt. Na weer heel veel kiekjes geschoten te hebben gaan we voldaan weer terug naar onze kustplaats. Een verjaardag moet natuurlijk wel gevierd worden met taart. We doen dit bij Movenpick want dat ziet er lekker uit! Michelle bestelt een Oreo-punt, Rowin uiteraard chocoladetaart en Eric en ik een aardbeien-punt. Ik laat de meegenomen kaarsjes erin zetten en zo kan ons prinsesje haar verjaardagswens doen en ze uitblazen.

Na een duik in het zwembad en even bijgekomen te zijn gaan we uit eten. We kiezen voor hetzelfde restaurant als gisteren maar gaan nu voor het Thaise menu. Michelle kiest voor rijst, kip en cashewnoten in een uitgeholde ananas. Feestelijker kan bijna niet. Als toetje wil ze een frappuccino bij de Starbucks. Ze heeft zoals ze zelf zegt een hele leuke verjaardag gehad. In september mag ze nog een heuse Sweet16 vieren met vrienden en familie.

Verder langs de kust naar Ao Nang

Na het overheerlijke ontbijtbuffet, waar Rowin echt veel eet (hij heeft een goede bodem nodig zegt hij zelf), rijden we richting Ao Nang. Deze plaats ligt dichtbij Krabi. De weg er naar toe is gewoonweg prachtig. Een hele mooie natuur met bergen, groen groen en nog eens groen. We moeten een bergpas over met een enorme slingerweg. Voordat die twee achterin misselijk worden zijn we er gelukkig alweer doorheen. Aan de kant van Krabi wonen veel moslims, die wonen vooral in het zuiden van Thailand. In verhouding zijn het er niet zo veel omdat 94% van de Thai Boeddhist is. De vrouwen dragen wel een hoofddoek, maar de meeste dragen daarbij gewone kleding zoals een spijkerbroek en blouse.

De zee in Ao Nang is erg wild waardoor de heldere kleuren niet te zien zijn. Hopelijk is het morgen wat rustiger weer. We lunchen aan zee waar het eten bijna van je bord af waait. Maar ja, je moet wat over hebben voor een leuk uitzicht. Zelf heb ik er een lekkere verse bananenmilkshake bij. Alleen jammer dat de chickensandwich van Eric en Michelle niet echt lekker is en de frietjes koud

We slapen twee nachten in Sunda Resort. Iets landinwaarts in een prachtige tuin. Via een loopbrug kom je in je bungalow. De hele dag zie je grote vlinders rondvliegen. 's Avonds bij de receptie zit er een enorme kikker! Kom op Michelle, geef hem een kus

Het stadje is erg toeristisch en we lopen wat rond. Bij een restaurant met een heuse pizza-oven gaan we eten. Ja, dit zijn echte Italiaanse. Wel lekker hoor, een keer tussen de vele Thaise maaltijden door. Michelle begint al een beetje zenuwachtig te worden: morgen is ze jarig en wordt ze 16 - PARTY!!!

Rustdag in Khao Lak

Bij dit hotel hebben we een ontbijtbuffet. Dit is vooral het beste ontbijt tot nu toe want zelfs een eitje wordt naar jouw wens klaargemaakt. Ook volop beleg, vers fruit, wit en bruin brood en allerlei croissantjes en cakejes. We besluiten om het vandaag rustig aan te doen en nemen eerst een duik in het zwembad. Het weer is wisselvallig. Het begon met zon, maar later is het vooral bewolkt. In het centrum schijnt vandaag een markt te zijn. Niet alleen voor de toeristen, maar juist ook met veel koopwaar voor de locals. Aan de overkant van de markt is een herdenkingsmonument voor de tsunami. Behalve een gedenksteen ligt er een schip van de kustpolitie die ca. 1,3 kilometer landinwaarts terecht is gekomen!

De markt is erg leuk en aardig groot. In het begin allerlei eten en daarachter veel kleding en souvenirs. Het blijft altijd leuk foto's te maken van aparte etenswaren. Rowin kan niets vinden, maar Michelle en ik des te meer. Michelle scoort 3 shirtjes en oogschaduw. Ik kom terug met handgesneden sierzeepjes, portemonneetjes en een paar heuse NewBalance sneakers. Of ze echt zijn? In ieder geval echt gemaakt in Vietnam en ik kan er niets vreemds aan ontdekken. Waarschijnlijk gewoon erg goed nagemaakt en dat voor nog geen 25 euro! Een vrouw loopt rond met een Spookdiertje op haar arm. Of we ermee op de foto willen. Het beestje ziet er schattig uit en uiteraard wil ze er achteraf wel geld voor hebben! Het Spookdiertje pak met zijn pootje het geld aan en geeft een High Five! Hopelijk gebruikt ze het geld om het beestje goed te verzorgen. Het is behoorlijk benauwd als we op de markt lopen en we zweten ons suf. Men rijdt hier ook gewoon met een scooter over de markt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Na een terrasje houden de jongens het voor gezien. De meiden lopen nog een rondje waarna we gauw terug gaan naar het hotel voor een verfrissende duik. We hebben niet zo heel veel zin om voor het avondeten erop uit te gaan dus kiezen we voor het restaurant bij het hotel. We lopen nog een klein rondje en doen een potje Yahtzee op de kamer. Het is voor Rowin de eerste keer dat hij meespeelt en hij doet het niet slecht. Hij wordt 2e!