Hoognodig moeten we weer eens wat was laten doen. Vooral Eric is door zijn t-shirts heen dus hij gaat tellen en zegt: "donderdag de 14e gaan we naar huis, dus ik ga terugtellen hoeveel shirts ik nog nodig heb". "Nee", roepen Michelle en ik in koor "we gaan woensdag de 13e naar huis". "Nee" roept Eric weer "op donderdag". En zo begint een discussie over en weer. Rowin houdt wijselijk zijn mond en kruipt achter zijn iPod. Eric zoekt in zijn mail en laat zien dat de vliegtickets inderdaad op donderdag de 14e staan. Volgens hem is dat logisch omdat we pas 's avonds op Dusseldorf landen. Maar ja, wij meisjes zijn niet zo goed in 'logisch' nadenken. Nou dan hebben we een probleem(pje), want het hotel in Bangkok is maar t/m de 13e geboekt. Eigenlijk niet echt een probleem, want er zijn hotels zat. Zelfs waar je zo naar de balie kan lopen en op de bonnefooi in kan checken. Maar het geeft wel even wat onrust in onze planning die (dachten we) goed in ons hoofd zat. Aangezien we al aardig wat keren verkast zijn, geloven we niet dat we daar de laatste nacht nog een keer zin in hebben. En een extra dag in Bangkok ga je niet verkwisten met verkassen en het risico lopen dat je urenlang met je bagage opgezadeld zit. We gaan maar proberen het hotel waar we op het laatst slapen nog met 1 nachtje te verlengen. Als we eruit zijn, gieren we van de lach. Weer een gevolg van de hectische tijd voor onze vakantie waarbij we ons huis leeg hebben gehaald en gebivakeerd hebben bij onze ouders. Qua planning zat alles goed in elkaar, qua voorbereiding toch een stuk minder!

We brengen onze vieze kleding bij een vrouw in een winkeltje om de hoek die 4 kilo wast voor nog geen 5 euro. Zijn onze moeders toch een stuk duurder!

Het waait hard en het is bewolkt. Toch is de zon erg sterk dus gaan we onder de palmen op bedden aan het strand liggen. Opeens denken Michelle en ik een drenkeling in zee te zien. Het gekke is dat het iedere keer ondergaat en gelijk weer boven komt. Ook drijft het snel voorbij. We maken een foto en zoomen in. Gelukkig ... het is maar een kokosnoot!

Later gaan we naar het zwembad omdat Rowin liever daar zwemt dan in zee. Het is inderdaad een heel lekker bad en een hele tijd zijn wij er alleen. Weer zo'n prachtig zwembad tussen allerlei soorten palmbomen en struiken met mooie bloemen.

We eten bij het hotel, maar pechvogel Rowin krijgt voor de zoveelste keer deze vakantie iets anders dan hij besteld heeft. Al weten wij zeker dat het goed aan de ober is doorgegeven, jammergenoeg heeft niet iedereen het geluk gehad vroeger goed lezen en schrijven te leren. Helaas snapt Rowin dat niet: "Moeten ze maar een ander baantje gaan zoeken!".